Φουμπίνι, Μάριο

(Fubini, Τορίνο 1900 – Ιβι 1977). Ιταλός, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας. Δίδαξε ιταλική λογοτεχνία στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Τεργέστης, του Μιλάνου και τέλος στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου δίδαξε ιστορία της λογοτεχνικής κριτικής. Διηύθυνε την επιθεώρηση Iστορική εφημερίδα της ιταλικής λογοτεχνίας. Ξεκίνησε με μελέτες πάνω στη γαλλική λογοτεχνία (Αλφρέντ ντε Βινί, 1922, Zαv Ρασίν, 1925) και στη συνέχεια συγκέντρωσε τις εργασίες του για τον 18o αι. (Από τον Μουρατόρι έως τον Μπαρέτι, 1946, Αρκαδία και Διαφωτισμός, 1950, Από την Αρκαδία έως τον Παρίνι, 1952) και άλλες πάνω στον Ούγκο Φόσκολο: Ούγκο Φόσκολο (1928), Ο ελάσσων Φόσκολο (1949), Μελέτη πάνω στην ποίηση του Φόσκολο (1954), Ούγκο Φόσκολο (1962), Όρτις και Δίδυμος (1963). Αξιόλογες επίσης είναι και οι μελέτες του για τον Αλφιέρι (Β. Αλφιέρι, 1937), την Αναγέννηση (Μελέτες πάνω στη λογοτεχνία της Αναγέννησης, 1947), για τον Βίκο (Ύφος και ανθρωπισμός του Τ. Βίκο, 1946), για τον ρομαντισμό (Ο ιταλικός ρομαντισμός, 1953). Στο τεράστιο αυτό κριτικό έργο ο Φ. χρησιμοποίησε μια μέθοδο που την έχει περιγράψει στο έργο του Κριτική και ποίηση. Στο έργο του Μετρική και ποίηση εξηγεί τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη ποιητική και μετρική μορφή.